௭௪

மின்னொளி அனைத்து 

மூன்றாம் பிறை 

வானம் காட்டி

மடியில் கிடத்தி 

விரல் பிடித்து

நகம் நெருடி

ஆயிரமாயிரம் யுகக்கதைகளை 

ஓரிரவில் 

சொல்லிட எத்தனிக்கும்

கிறுக்குச்சிறுக்கியுன் 

பைத்தியக்காரத்தனங்களுக்கு 

எல்லையேயில்லை...

௭௩

விரல் சொடுக்கி

பாசமளக்கும்

விளையாட்டுகளில் 

எப்போதும்

வெற்றி எனது.

நன்றி : விரல்கள் உனது.

௭௨

"நளினம் தெரியாதுனக்கு"

என்பேன்,

"கற்றுத்தா"வென்பாய் 

நாணமின்றி...

நாசுக்காய் முத்தமிட அறியாயென்றால்

"நானென்ன செய்ய., பழக்கமில்லை"

என்பாய்...

"சிருங்கார ரசம்" 

தெரியுமாவென்றால்

"மிளகு ரசம் கூடத் தெரியாதே" என்பாய் 

உச்சி முளைக்கும் 

கோபம் கிளப்பும் நகைச்சுவையில்...

எத்தனை "தெரியாதுகள்"

உன்னிடம்.

இந்த "தெரியாதுகளின்"

துளைகளில் 

இட்டு நிரப்ப 

என்னிடம் உண்டு

ஏராள 

சங்கதிகள்.

௭௧

தோள் சாய்ந்து,

விழி மூடி,

தூங்குவதாய் 

பாசாங்கி 

மெய் கனவுகாணும் 

உன் வாடிக்கை 

செயலுக்காகவே 

நிகழுமிந்த

மாலைச்

சந்திப்புகள் 

மனமெங்கும் 

மனம் பரப்பி நிறைந்திருக்கும்.

௭௦

விளக்கிச்சொல்லிட

விளங்கிகொள்ளுமுன்

விழிகள் 

என்னை கண்டடைந்த 

நொடி 

பிறந்தேன் 

மறுபடி நூறுமுறை.

௬௯

வரு பிரிவினிறுக்கந்

தாளாது 

பிரியமனமின்றி 

ப்ரியம்பொழியும்

ப்ரியசகியுன்

ப்ரிய அழுத்தங்களிலென் 

பிழைதிருத்திக் கொள்கிறேன்.

௬௮

நிலவொளியில்

பனிமழையில்

மடிபுதைந்து

நொடி மறந்து 

இருள் தொலைக்கும்

புதுயிரவு 

நிலைத்திடுமா

விடயல்தனை 

இனிமறந்து.

௬௭

விரல் தடவிட உடன் பறந்திடும் குளிர் நோவு,

இருள்சூழ் மழையிரவில் கேசப்பெருவளியிடை தொலைத்திடும் மெய்,

நாளிதழ் படிக்கையில் பின்னிருந்து காதுமடல் கவ்வும் இதழ்கள்,

மார்முட்டி சண்டையிடுமுன் கரம் பற்றி மார்சேர்த்தனைத்து கழியும் பொழுது,

பொங்கிவரும் கண்ணீர்த்துளிகளை உன் மார் பாய்ச்சுமென் விழி,

.

.

.

.

.

.

என் பால்யமெங்கும் கொட்டிகிடக்குமிந்த  கனவுகளின் 

நாயகி நீ!

௬௬

உன்னுடனான 

சொல்லாடல்களில்

மெல்லப்படருமென்

ஆணாதிக்கம் கண்டு 

நகைக்கிறதென் புத்தி.

இதுவல்ல நான்!

தொலைந்த 

என் 

தனித்துவத்தை 

மீட்டெடுக்க உதவிடு.

ஒவ்வாததில் முரண்படு.

௬௫

நேர்படும் பிழைகள்,

உடைபடும் மௌனம்,

தெளிவுறும் நேசம்,

மிகுபெரும் பாசம்

என பலதரும்

இந்த

சின்னைச்சண்டைகள் 

யாவும்

நாம் 

பின்னால் மகிழ்வுற 

இந்நாள் நிகழ்வுறும்

தங்கத்தருணங்களடி.

௬௪

ரணம் 

மறைத்து, 

இதழ் 

சுளித்து,

விழி 

களைத்து,

விரல் 

பிணைத்து,

உடலுதறிய

உயர் பருகிய 

முதல் கலவியை 

தினம் கொடடி.

௬௩

சில்லிட்ட 

கைகளால் 

கன்னம் வருடி,

மடிமேல் கிடத்தியொரு 

மழைக்கவிதை சொல்...

உள்ளூர நனைந்திட ப்ரியம் கொண்டனன்.

௬௨

ரகசியம் 

சொல்வதென

பாசாங்கி 

நீதரும்

காதோர 

முத்தத்திற்காய் 

காத்துகிடக்கிறேன்.

௬௧

'நகங்கிழித்த 

காயங்களிடை 

நேசங்காட்டி வருடி, 

காயமேற்பட்ட

நினைவு மேலிட

ஏதோ 

நினைத்துச் சிரிக்குமுன்'

நிழற்படமொன்று 

நெஞ்சில் நீங்காது

நிறைந்திருக்குது, போடி.

௬௦

சொல்லற்ற

தருணங்களில் 

முத்தம் 

கொண்டு ஆரம்பிக்கிறாய் 

நின்

மொழியாடல்களை.

௫௯

உடலதிரும் 

இதழுதறும்

நொடியைடையே 

விழிபகிரும் 

மொழிபருகி 

மனமுருகி 

சினமருகி

கரமெடுத்து

விரலணைத்தென்

உயரழுத்தம் 

குறைப்பாயுன் 

கதகதப்பில்.

௫௮

பிணிவர 

கழியுமென் நாட்களிடை  

பொழியுமுன் 

ப்ரிய'ங்களின்  

ஈரப்பதமுணர்த்தும் 

அழுத கண்ணீர் 

மறைத்து 

அன்பொழுகும் 

நின் 

'ப்ரிய' காதல்.

௫௭

குழந்தை மொழிபேசி 

நாம் 

குலவிக்களித்த

பொழுதுகளிடை

நீ 

கொணர்ந்த 

என்

பால்யம் கேட்கிறது 

"எங்கிருந்தாளிவள் அந்நாளில்?"

என.

௫௬

நாட்குறித்த

நாள் குறித்த 

'நாண'மெழ

நாம் சிரித்து 

நாள் கடத்தும் 

நாளுமானதிந்த

நாளும்.

௫௫

பொங்கிவரும் 

பெருங்கோபம் 

தடுத்தாளுமுன்

குறுநகைக்கு 

பரிசாகுமென்

சினந்தொலைத்த  

விழி மொழியும்

புகழ்மொழிகள்.

௫௪

அடைமழை

பெய்தோய்ந்த 

பின்னிரவொன்றில் 

நின்னை 

அழவைத்துப்போன 

பெருந்தவறுணர்ந்திட

உயிர் கவ்வும் 

சோகம் 

நெஞ்செல்லாம் நிறைந்தென்

மொழிதின்று போனது.

விழி கவிழ்ந்து 

மௌனமாய் கேட்கிறேன்

மன்னிப்பும்,

மறுதலிப்பற்ற 

மாற நின் பேரன்பும்.

௫௩

அருகில்லா 

பொழுதுகளில் 

நோயுற்ற

நின் 

ரணமிகும் 

தருணமே 

பிரிவறிவித்த

எனக்கான 

பெருந்தண்டனை.

௫௨

வலி பொறுத்து

இதழ் சிரித்து

நீயாடிய 

நாடகங்கள்,

நின் 

விழியோரம் நனைத்து 

வழிந்த 

ஒற்றைத்துளி

கிளப்பிய 

ரணம்

மறைக்க 

பேருதவி புரிந்திட்ட 

ரகசியம் 

நீயறிந்திருக்க 

வாய்ப்பில்லை 

தோழி.

௫௧

அருகிருக்கச்சொல்லி 

அழைக்குமுன் 

விழிகளை முந்திக்கொண்டு 

அணைக்குமுன் 

கரங்களின் கதகதப்பில் 

தொலைந்து போகிறேன்.

௫௦

பெருமகிழ்ச்சிக்குள்ளும் 

சிறுசோகம் மறைத்து 

கண்ணீர் 

சிந்துமுன் வாடிக்கை 

எனக்கு புரிபடுவதேயில்லை.

'ஆணாகிப்போன காரணத்தால்'

௪௯

புரிந்து

தணிந்து

தலை கவிழ்ந்தென்

தவறுணர,

இமை மூடித்திறந்து 

சொல்லேதுமின்று 

'போகட்டும்" என்பாயே 

கோபச்சொல் சுட்ட 

ரணம் மறைத்து.

௪௮

மறுப்புச்சொல்லி

கன்னங்காட்டும் 

நின் 

முத்தத்தேவை 

தீர்ப்பதாவென 

யோசிப்பதற்குள் 

எச்சில் படுத்திப்போகிறாய் 

என்'கன்னங்களை.

௪௭

பிரிவறிவிக்க

சோகம் சூடும் 

நின் முகமெண்ண 

மறைந்திடும் 

"நெடுநாள் பிரிவறுக்கும்

கடைநொடியில்

புதுப்பொலிவு பூசிவருமுன் 

மென்புன்னகை பூத்த 

முகம் 

காணுவதற் பொருட்டு 

ஆயிரம் பிரிவுகள் காண"

துளிர்விடும் 'ஆசை'

௪௬

பொழுது சாயும்

பொழுதெல்லாமுன்

வாசமெடுக்கிறது

எனக்கு.

தூரத்திருக்கும் 

பொழுதுகளில் 

துரத்திவந்து

நிலைத்திருக்குமிந்த 

சுகந்த பெருக்கின் 

சூட்சமமறியும்  வேட்கையிழந்து

மயங்கிக்கிடக்குதென்

மதி.

தொலைவிருந்தும் 

அருகிருக்கும் 

அதிசயமறிவி

எனக்கும்.

௪௫

அன்பெழப்பேசுமுன் 

சொற்களை 

தப்பர்த்தம் செய்யுமென் 

செயல்களை 

எங்கனம் தொலைப்பதென்றெண்ணி 

நகருமிந்த 

பிரிந்திருக்கும் பொழுதுகள்.